Bractwo Kapłańskie Iesus Caritas ma bogatą historię, bogatą w ewangeliczne imiona i marzenia. Od jego początków pod przewodnictwem René Voillaume w opactwie Bouquen (Francja) pod nazwą La Union (Zjednoczenie) do dnia, w którym właśnie odbyło się XII Międzynarodowe Spotkanie, minęło siedemdziesiąt lat przygotowań do Soboru Watykańskiego II i sześćdziesiąt lat posoborowych, podczas których żyliśmy Ewangelią z radykalizmem świadka i poszukiwacza prawdy, jakim był w swoich czasach św. Karol de Foucauld.
Z wdzięcznością wspominamy biskupa Guya Riobé, pierwszego przywódcę generalnego, który wraz z sekretarzem generalnym Pierre Cimitierre podjął pierwsze kroki za radą René Voillaume. Były to historyczne chwile pełne nadziei, które znalazły odzwierciedlenie w międzynarodowych zgromadzeniach tzw. Bractwa Kapłańskiego Jesus Caritas oraz w propozycjach dotyczących posługi koordynacji i animacji różnych organizacji regionalnych, które powstawały na całym świecie:
1. Palestyna 1962 (Guy Riobé, Francja);
2. Lourdes 1965 (Pierre Loubier, Francja);
3. Lourdes 1970 (Peter Hunemann, Niemcy);
4. Montefiolo 1976 (Jacques Leclerc, Kanada);
5. Algier 1982 (Gunther Lendbradl, Niemcy);
6. Santo Domingo 1988 (Tony Philpot, Anglia);
7. Cebu 1994 (Odpowiedzialny: Jim Murphy, Irlandia);
8. Kair 2000 (Odpowiedzialny: Mariano Puga (Chile);
9. Sao Paulo 2006 (Odpowiedzialny: Abraham Apolinario, Dominikana);
10. Paryż 2012 (Odpowiedzialny: Aurelio Sanz (Hiszpania);
11. Cebu 2019 (Odpowiedzialny: Eric Lozada, Filipiny);
12. Buenos Aires 2025 (Odpowiedzialny: Carlos Roberto dos Santos, Brazylia).
Bractwo składa się z księży diecezjalnych, którzy podlegają posłuszeństwu swojego biskupa, zazwyczaj w parafiach. Tworzą oni lokalne wspólnoty, które spotykają się co miesiąc, aby modlić się i dokonywać przeglądu swojego życia. Ich duchowość opiera się na poszukiwaniu Jezusa i przyjaźni z Nim, zgodnie z intuicjami św. Karola de Foucauld, i opiera się na pięciu fundamentalnych osiach: duchu Nazaretu, opcji i zaangażowaniu na rzecz najuboższych, adoracji, comiesięcznym dniu pustyni oraz rewizji życia we wspólnocie. Kapłani powinni przynajmniej raz w życiu obchodzić Miesiąc Nazaretu.
Wspólnota kapłańska działa we współpracy z różnymi wspólnotami tworzącymi duchową rodzinę św. Karola de Foucauld oraz w komunii z Papieżem i Kościołem powszechnym.
Przywódcy lokalni, krajowi, kontynentalni i międzynarodowi koordynują rozwój wspólnot, bez struktury hierarchicznej.
Obecnie w Bractwie jest około czterech tysięcy księży, oddanych parafiom, peryferiom, skromnym miejscom, projektom rozwoju człowieka, więzieniom i szpitalom. Zawsze zwracają uwagę na to, czego wymaga od nas Ewangelia, i pragną być na samym końcu, tak jak inspirował nas do tego święty Karol de Foucauld.
