Wereld Vergadering 2025 – Iesus Caritas

Brief uit Buenos Aires, mei 2025

Uitgelicht

Geplaatst op 28/05/25 door Fraternidad Iesus Caritas — Geef een reactie

AAN DE BROEDERS VAN DE PRIESTERLIJKE FRATERNITEIT IESUS CARITAS WERELDWIJD

Beste broeders,

Van 6 tot 21 mei 2025 kwamen 34 afgevaardigden van de priesterfraterniteiten uit 21 landen in Afrika, Amerika, Azië en Europa bijeen in het Mgr. Aguirre Huis voor Retraites in de stad Buenos Aires, onder het motto: PRIESTERS VAN IESUS CARITAS, GETUIGEN EN PROMOTOREN VAN PRIESTERLIJKE EN UNIVERSELE BROEDERLIJKHEID, om de XIIe Algemene Vergadering van onze Vereniging te laten doorgaan.

WOORD VAN DANK

Allereerst willen we onze Argentijnse broeders en zusters bedanken voor hun warme welkom en gelegenheid die ze boden om ons kennis te laten maken met de cultuur van hun land. We zullen de culturele avond, de boottocht en wandeling door de rivierdelta van de Parañá, het bezoek aan het centrum van Buenos Aires en de pelgrimsmis in het heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Luján niet snel vergeten. Wij willen ook onze dank betuigen aan de verschillende parochies die ons op zondag 11 mei met groot geloof, liefde en tederheid hebben ontvangen, aan bisschop Guillermo Caride van San Isidro, die ons even kwam bezoeken, en aan de broeders en zusters, leden van onze spirituele familie die zijn gekomen om hun ervaringen te delen.

Wij voelen dezelfde dankbaarheid tegenover de broeders die ons hebben ingelicht met hun presentaties over de realiteit van de Argentijnse Kerk, het pontificaat van paus Franciscus en de Broederschap in het Nieuwe Testament, in de encycliek Fratelli Tutti en in het leven en apostolaat van de heilige Charles de Foucauld. Het betreft onderwerpen die de fraterniteiten nu ter beschikking staan voor eigen studiewerk en reflectie; alles wordt gepubliceerd op de iesuscaritas.org pagina. Wij willen het aftredende internationale team speciaal bedanken: Eric LOZADA, Fernando TAPIA, Honoré SAWADOGO, Tony LLANES en Matthias KEIL voor hun nauwe betrokkenheid en dienstbaarheid aan de broeders gedurende de afgelopen zes jaar en voor de uitstekende organisatie van deze vergadersessies.

EEN GEWONDE WERELD

In een wereld vol verdeeldheid, polarisatie, machtswellust en oorlogen is de boodschap van Jezus van Nazareth over Universele Broederschap belangrijker dan ooit. Zo begreep paus Franciscus het en zijn woorden en daden laten dat keer op keer zien. Daarom voelen wij een sterke roeping om getuigen en vormers van broederschap te zijn, zowel in onze presbyteries als in de samenlevingen en culturen waarin ieder van ons aanwezig is, door grotere nabijheid en dienstbaarheid aan de armen, migranten, gemarginaliseerden en slachtoffers van allerlei vormen van misbruik. Wij weten dat zij het meest te lijden hebben onder het gebrek aan broederschap.

BROEDERSCHAP IS MOGELIJK

Broederschap is mogelijk. Dit is wat wij in deze algemene statutaire Vergadering hebben ervaren, ondanks de diversiteit aan talen, culturen en pastorale ervaringen. Elke dag wordt hier dan ook gekenmerkt door het gemeenschappelijk bidden van de lauden, de middag aanbidding en het vieren van de eucharistie in de avond. Hierdoor kunnen we deze dagen beleven in een sfeer van aandachtig luisteren, begrip tonen, vreugde ervaren, acceptatie ondervinden en dit alles in dialoog. Zo konden we ons persoonlijke verhaal delen, reflecteren op de onderwerpen die aan bod kwamen, aandachtig luisteren naar de gepresenteerde verslagen en werken aan onze statuten en ons bestuur.

ONZE FRATERNITEITEN

Uit de berichten die wij hebben gehoord, blijkt dat onze broederschappen in verschillende landen in Europa en Amerika verouderen. In Afrika en Azië is dit niet het geval. Daarom moeten we de broederschappen op beide continenten meer spirituele en financiële steun geven. In de landen van Europa en Amerika moeten we onze inspanningen vernieuwen om de heilige Charles de Foucauld bekend te maken in onze pastorieën en weer priesters, diakens en seminaristen uitnodigen om zich bij onze Broederschap aan te sluiten. Daarom voelen wij een sterke roeping om nieuwe broederschappen te stichten en om de broeders die zijn slapende geraakt te betrekken bij mekaar of wakker te schudden.

Om dit te bereiken, hebben we veel creativiteit nodig en een nog grotere trouw aan het charisma van Broeder Charles en aan de middelen voor spirituele groei die onze Broederschap ter beschikking staan. Ons getuigenis van een eenvoudig, broederlijk en vreugdevol leven, toegewijd aan de armen, dat voortkomt uit onze nauwe band met de Verrezen Jezus, zal altijd de beste manier zijn om nieuwe leden aan te trekken voor onze broederschap. Wij zijn ervan overtuigd dat de spiritualiteit van Broeder Charles, blijvende betekenis heeft, die altijd gericht is op het Evangelie en de Eucharistie, die gevierd en aanbeden wordt.

DE VERKIEZING VAN LEO XIV

Tijdens onze vergadering werd in Rome het conclaaf gehouden waarin een nieuwe opvolger van Petrus, paus Leo XIV, werd gekozen. Zijn verkiezing heeft ons niet afgeleid, maar ons juist bevestigd op de paden waarlangs de Heilige Geest zijn Kerk leidt: een vernieuwde missionaire impuls, een steeds grotere inzet voor gerechtigheid en vrede en een grotere deelname van alle gedoopten aan het leven van de Kerk. Wij geloven dat broederschap al tot uitdrukking komt in de synodale manier waarop wij ons geloof beleven en ons lidmaatschap van de Kerk vieren. Daarom voelen wij ons geroepen om deze kerkelijke stijl te bevorderen in onze parochies, christelijke gemeenschappen, bewegingen en andere pastorale omgevingen waarin wij onze bediening in praktijk brengen.

GE-UPDATE VERSIE VAN ONZE STATUTEN EN DIRECTORIUM

Tijdens deze Algemene Vergadering hebben we veel tijd besteed aan het actualiseren van onze statuten en het repertorium voor de ontwikkeling van onze broederschappen wereldwijd. Wij hebben waardevolle reflecties en bijdragen geleverd, en deze uiteindelijk goedgekeurd. Ze worden aan de Congregatie voor de Clerus aangeboden en vervolgens verspreid en bestudeerd door onze broeders in de verschillende landen waar we actief zijn. Deze documenten zullen ons helpen een duidelijker beeld te vormen van de identiteit van broeder Charles en meer relevantie te geven aan zijn getuigenis en geschriften.

BIJEENKOMST VAN JONGE PRIESTERS VAN ONZE BROEDERSCHAP

In onze Vergadering hebben wij de rijkdom aan culturele en pastorale diversiteit ervaren. Wij willen graag dat de jonge priesters van onze vereniging (jonger dan 45 jaar) een soortgelijke ervaring meemaken, die hen nog meer zal inspireren om onze geliefde Broeder en Heer Jezus te volgen, in de voetsporen van Sint Charles de Foucauld. Wij vertrouwen dit dan ook aan het nieuwe internationale team toe met de organisatie van deze bijeenkomst, met de geestelijke en financiële steun van al onze fraterniteiten.

NIEUW INTERNATIONAAL TEAM

Tijdens de Algemene Vergadering kozen we onze broeder Carlos Roberto dos SANTOS (Brazilië) als nieuwe internationale verantwoordelijke en hij stelde op zijn beurt zijn team samen: met Roberto (Tino) FERRARI (Argentinië), Mark MERTES (VS), Boris SCHÜSSEL (Zwitserland) en Louis Edmond ESSEYI A GNADAM (Kameroen). Hij heeft ook Eric LOZADA (Filipijnen) gevraagd om zijn afgevaardigde voor Azië te zijn en Yves de MALLMANN (Frankrijk) om te helpen bij het onderhoud van het archief. Wij danken u allen voor het aanvaarden van deze dienst. Wij bieden u onze broederlijke steun aan en vragen de Heer Jezus om u met zijn genade te ondersteunen en bidden Onze Lieve Vrouw van Luján om over u te waken.

Getekend, Eric LOZADA
Vanwege de afgevaardigden van de 12e Algemene Vergadering van de Priesterfraterniteit IESUS CARITAS.

Buenos Aires, 20 mei 2025.
Deze brief is te vinden op iesuscaritas.org

PDF: Brief uit Buenos Aires, mei 2025 nl

DANKBRIEF AAN DE BRROEDERS. Eric LOZADA 2025

Geplaatst op 04/05/25 door Fraternidad Iesus Caritas

Beste broeders,

Muito Obrigado! Mille Grazie! Merci beaucoup! Muchas gracias! Baie Dankie! Mange Tak! Vielen Dank! Mèsi Anpil! Mile Maith Agat! आपका बहुत धन्यवाद! Dziękuję Bardzo! Grazzi ħafna! Thank you very much!

“Als het enige gebed dat je ooit in je hele leven zult zeggen ‘dankjewel’ is, dan zal dat genoeg zijn.” Meester ECKHART

Vanuit een viering van het leven na de dood ter nagedachtenis aan Jezus en de dood van paus Franciscus, die de sporen van zijn moedige leven heeft nagelaten, uit solidariteit met de vereniging van de spirituele familie van Sint Charles de Foucauld, die nu bijeen is in Tarres, Spanje (onze broeder Matthias Kiel vertegenwoordigt mij) en, in afwachting van het conclaaf in Rome en onze algemene vergadering in Buenos Aires, schrijf ik u deze laatste brief als uw dienende broeder in de Broederschap, de afgelopen zes jaar. Zes jaar geleden had ik me deze taak niet kunnen voorstellen. Ik kom uit een land dat lijkt op Nazareth, heel klein, onbeduidend, in de periferie van de wereld. De gedachte de algemeen verantwoordelijke te zijn, was op zijn minst overweldigend en beangstigend voor mij. Maar langzaam maar zeker heb ik door de jaren heen geleerd dat het niet om mij gaat, maar om God die mij gebruikt in mijn armoede en ondanks mij. Ik heb vele malen met Broeder Charles geworsteld met het gebed van overgave, terwijl ik de Broederschap in gebed vasthield totdat mijn hart was verzacht door al mijn illusies en angsten. Ik kon alleen maar terugkijken op de afgelopen zes jaar met diepe dankbaarheid voor al het onderwijs, de nederige momenten en de uitdagende momenten die me hebben gebracht waar ik nu ben als een universele broeder in wording, die Jezus van Nazareth volgt in de voetsporen van Broeder Charles.

Hartelijk dank voor het vertrouwen dat u mij en mijn team hebt gegeven in dit mandaat om de broederschappen wereldwijd te dienen en te bezielen, met al onze gaven en beperkingen. Onze onzekerheid om leiding te geven heeft ons ertoe aangezet om naar u te luisteren – naar uw realiteit en zorgen – via de online enquête. Daaruit hebben we geleerd dat onze kwetsbaarheid als broederschap ons ertoe aanzet om elkaar vastberaden op te zoeken en ons niet over te geven aan zelfredzaamheid, waarbij we proberen ons leven en onze bediening te leven als “lone rangers”. Onze kwetsbare staat is een nieuwe weg geworden naar het smeden van echte broederschappen waar iedereen elkaar viert, uitdaagt, luistert en afhankelijk is van de groei van elkaar. Bovenal, hartelijk dank voor uw individuele levensgetuigenis, uw moedige vuur en ijver voor God, de armen en de gemarginaliseerden, uw vastberadenheid om een broeder te zijn voor iedereen ter wille van Jezus en het Evangelie en uw toewijding om het broederlijk leven te leiden als diocesane priesters in de voetsporen van broeder Charles.

De authentieke vreugde die voortkomt uit Jezus’ opstanding zet ons allen samen op een nederige maar vreugdevolle pelgrimstocht als geestbroeders, geduldig maar moedig altijd op zoek naar wat ons hart voedt te midden van de overweldigende duisternis en verwarring van onze wereld, en nodigt ons uit om eerst te luisteren voordat we spreken, eerst te begrijpen voordat we oordelen, het Evangelie te verkondigen met ons leven, het gelaat van Jezus te zien in de armen, gehoor te geven aan de roep van Moeder Aarde en de uitdagingen van het leven tegemoet te treden met een hart gericht op de komst van het Koninkrijk in ons midden. Net als de apostelen heeft het zien van een leeg graf, met harten overweldigd door de verwarring, het geweld en de desillusie van de gebeurtenissen, hen verblind om de werkelijkheid te zien met een gevoel van reflectieve afstand, beschouwende verwondering en ontzag. Na de opstanding worden we niet gezonden om de wereld te betreden als overwinnaars en kleine messiassen die de zwakken negeren zodat de sterken kunnen controleren en domineren. Nee, wij worden geroepen als geliefden, broeders en vrienden om elke menselijke ervaring te waarderen als een plek van ontmoeting, om te luisteren naar de gemarginaliseerden, om de verachten te omarmen, om de sterken uit te dagen, en met geduld en hoop te wachten tot er nieuw leven ontluikt uit de goedheid van elk menselijk hart en uit elke menselijke ervaring.

In dit jubileumjaar worden we uitgenodigd om samen als pelgrims te hopen. Wijlen paus Franciscus gaf in zijn ochtendmeditatie van oktober 2013 twee contrasterende symbolen voor hoop: het anker en de weeën van de bevalling. Wanneer we verankerd zijn in “een kunstmatige lagune die we zelf hebben aangelegd… waar alles comfortabel en veilig is. Dat is geen hoop”. Het passende symbool voor hoop is juist dat van de bevalling. De hele schepping “steunt tot nu toe samen in barensnood; wij steunen innerlijk terwijl we wachten. We wachten.” Wachten op nieuw leven is authentieke hoop. Hoop is dan ook “intiem betrokken bij de dynamiek van het leven geven”, die vaak “onzichtbaar en verborgen blijft voor menselijke ogen”. Toch weten we dat de Geest rustig, zacht en geduldig aan het werk is. “De Geest werkt in ons. Hij werkt als een mosterdzaadje, dat klein is maar vol leven en kracht, totdat het uitgroeit tot een boom. Zo werkt de Geest.”

Moge de Geest, de Gever van Leven, onze kerk en wereld vandaag de dag op verrassende manieren blijven vernieuwen en mogen we het hart hebben om dat te zien, één ervaring tegelijk. Zijn weg zal altijd verborgen blijven achter het drama van onze tijd. We moeten innerlijk stil zijn om dat te zien. Dit is wat onze spirituele middelen van dagelijkse aanbidding, woestijndag, levensbeschouwing en dagelijkse meditatie ons hebben voorbereid.

Hier zijn enkele praktische details voor de afgevaardigden van onze wereldvergadering:

De organisatoren vragen ons om de kosten van $675/€625 contant te betalen.

Dat we een klein geschenk uit ons land meenemen om aan de broeders te geven.

Dat we Tino informeren over onze vluchtgegevens voor het ophalen van de luchthaven naar onze ontmoetingsplaats.

Broeders, hartelijk dank. Wilt u ons alstublieft in gebed dicht bij uw hart houden terwijl we in Buenos Aires bijeenkomen voor onze algemene vergadering? We zijn hier met u en voor u samen.

Met mijn broederlijke genegenheid,

Eric LOZADA

PDF: DANKBRIEF AAN DE BRROEDERS. Eric LOZADA 2025

Priestersfraterniteit Iesus Caritas. Aurelio SANZ BAEZA

Geplaatst op 08/02/25 door Fraternidad Iesus Caritas

Een ontdekking: broeder Charles

Op een dag lazen we iets over Charles de FOUCAULD. Op de een of andere manier trok de wijze waarop hij het evangelie beleeft onze aandacht. We ontdekten hoe verrassend zijn levensgetuigenis was. Via de boeken van René VOILLAUME, Carlo CARRETO, Jean-François SIX en Arturo PAOLI werd voor ons een lijn van spiritualiteit en actie geopend. Het zou het woord of de uitnodiging van een collega kunnen zijn geweest om deel te nemen aan een gebedsretraite, een bijeenkomst van andere priesters, of een artikel in een publicatie dat sprak over een man die verliefd was op Jezus, die zijn leven veranderde van rijk naar arm. . ; een man met een gevoel voor universele broederschap en vol van God, of een paar kleine broeders en zusters, of priesters, die een stijl van christen-zijn volgden van de eenvoudigen, werk, het zijn met de armen boven alles, mannen en vrouwen die in de werkelijkheid van hun omgeving geïncarneerd zijn. Misschien waren we als studenten wel getroffen door het feit dat er, te midden van zoveel theologie, een directe manier was om Jezus te leren kennen, via een man die, zonder van onze tijd te zijn, vóór Vaticanum II, enkele intuïties had die later werkelijkheid werden, in zijn leven en in de levens van vele christenen die deze wereld zien als een prachtig werk van God, waar mensen in universele broederschap moeten leven. Wij zijn diocesane priesters en geroepen om Kerk te zijn, zonder sektarische trekken of mensen die speciaal zijn uitverkoren voor iets glorieus: geroepen om ook universele broeders te zijn.

De spiritualiteit van Nazareth

Broeder Charles heeft misschien een ander pad in het geloof voor ons geopend; Niet het enige, maar het enige waartoe God ons roept, precies zoals we zijn, zonder de frustratie van het niet anders, beter of volmaakter zijn. Dit plaatst ons niet boven andere vormen van spiritualiteit, maar brengt ons juist dichter bij Jezus waar Hij is, in het samenleven met de mensen die dicht bij ons staan, waar wij leven en die wij elke dag tegenkomen. Nazareth betekent samen zijn met de mensen, niet afgezonderd leven. Nazareth betekent werken zoals iedereen, of ziek zijn zoals een andere zieke, of gepensioneerd zijn zoals zoveel gepensioneerden. Het is lachen met degenen die lachen en huilen met degenen die huilen. Zonder empathie kunnen we niet begrijpen wat Nazareth is en wat eenvoudige gebeurtenissen of de kleine dingen van het dagelijks leven ons brengen. Soms is het voor priesters moeilijk om op die manier te leven, of om een pastorale activiteit te hebben zonder aan succes te denken; Het klerikalisme staat ver van Nazareth, net zoals Nazareth ver van de tempel van Jeruzalem ligt… Daarom hoeven we ons niet als mislukkelingen te voelen als er weinig mensen naar de parochiebijeenkomsten komen, of als de tempel voornamelijk uit oudere mensen bestaat of or maar heel weinig gelovigen zijn. Nazareth beleven betekent Jezus als naaste naar de buurt, de stad, de straat brengen, waar mensen samenkomen, in ziekenhuizen, gevangenissen, opvangcentra, om de hoop van vluchtelingen en ontheemden te delen. Het kan moeilijk zijn om te begrijpen of we onze persoonlijke veiligheid of mogelijke sociale privileges willen behouden.

De maand Nazareth helpt ons, minstens één keer in ons leven, om in broederschap deze geest van broeder Charles te beleven, door ons te verdiepen in zijn leven en zijn nalatenschap, door ons leven en onze realiteit te delen door samen te bidden, door aan iets handmatigs te werken – zonder te spelen dat we werkers zijn voor een dag – het overdenken van ons leven, onze vreugde en onze mislukkingen, het geven van de woestijn zijn tijd, als een zoektocht en ontmoeting met de stilte van God, het samen uitvoeren van de taken van elk huisgezin, zelfs als het in dit geval een huis voor alleenstaanden is. In de maand Nazareth verbinden wij ons tot broederschap. Dat betekent dat wij ons inzetten om het evangelie na te leven en Jezus te volgen, waar Hij ons ook plaatst.

Een levering aan de allerarmsten

Charles de FOUCAULD brak met de familietradities en de sociale tradities en koos er na zijn zoektocht naar God voor om arm te zijn, net als Jezus. Als je verliefd wordt, wil je het hart van de ander horen. Broeder Carlos identificeerde zich met zijn geliefde Jezus door naar de meest verlatenen te gaan.

Florencio ROSELLÓ, aartsbisschop van Pamplona, Spanje, zegt op de Werelddag van de Armen 2024: “Op deze Dag van de Armen rijst er voor mij altijd een twijfel: als we het over de armen hebben, aan wie denken we dan? Soms zie ik dat het mensen zijn die afhankelijk zijn van mijn ‘aalmoezen’, mensen die afhankelijk zijn van mijn houding, mensen die onder mij staan, die naar mij opkijken, en ik kijk op hen neer. Ik voel mij beter dan hem, en dat stoort mij. Ik heb altijd de armen als gelijken willen behandelen, ze in de ogen willen kijken, omdat ik op hetzelfde niveau sta als zij, niet van boven naar beneden, alsof ik de goede man ben en hij…denk maar wat je wilt.” Onze paus Franciscus benadrukt dit steeds weer. En nog belangrijker: we moeten de armen aanraken, hun de hand schudden of hen omhelzen, zodat we geen afkeer voelen en niet bang zijn dat we vies worden.

Charles de FOUCAULD ging nog verder: we moeten met hen omgaan, met hen leven, volgens hun stijl, zonder onszelf te onderscheiden door onze religieuze status, die soms klassebewust en geestelijk is, ook al behoren we tot de middenklasse. Armen begrijpen universitaire diploma’s niet, maar ze begrijpen anderen die op hen lijken wel en ze benaderen hen zonder angst of vooroordelen. Er zijn veel vormen van armoede om ons heen, en niet alleen materiële armoede: arme mensen die geen vrij hart hebben, arme mensen die geen vriendschap hebben, arme mensen die verzadigd zijn met technologie en die geen menselijkheid hebben… We leven vaak onder hen, en we moeten niet verder zoeken. We moeten nog een heel eind. Arme landen met een buitenlandse schuld – en die eeuwig is – bij het Westen, immigranten in slechte omstandigheden: al diegenen die door de rijkdom worden afgewezen. Hoe kunnen we een consistente levensstijl hanteren in een wereld vol onrecht? Fraterniteit laat ons ook de armoede van onze eigen ellende zien.

Geloof en leven delen

Het leven van de priestersfraterniteit Iesus Caritas is het leven van gelovige mannen die Jezus volgen en elkaar helpen trouw te zijn aan het Evangelie. In de maandelijkse bijeenkomst – in de plaatselijke broederschap -, in de jaarlijkse of driemaandelijkse retraite, in de vergaderingen en in het dagelijks leven, waar men zich ook bevindt, wordt deze ontmoeting met Jezus vernieuwd in de aanbidding, de tijd van stilte en beschouwing van de Eucharistie, zonder haast. Jezus, die naar ons kijkt en ons verwelkomt. Jezus, die naar ons luistert en onze stilte en ons lawaai deelt. Om vriendschap met Jezus te kunnen hebben, moeten we dichter bij Hem komen. Broeder Charles en de grote bidders uit de geschiedenis getuigen van deze diepe vriendschap met God.

En in de woestijn, nog een langere periode van luisteren, wordt de vriendschap versterkt, net als de liefde voor de persoon die we missen omdat hij of zij niet bij ons is. Wij zien God niet, maar wij voelen Hem, omdat Hij ons zoekt.

We zijn misschien bang voor eenzaamheid, of voor het ontdekken van onszelf, onze kwetsbare realiteit. In het Gebed van Overgave zeggen we “met oneindig vertrouwen”… Als er vertrouwen is, verdwijnen de angsten. Voor de woestijn hebben we vrijwel niets nodig: alleen onszelf. Wij hebben geen tempel of kapel nodig, geen boeken, geen Bijbel, en ook geen aangenaam of comfortabel landschap: wij moeten naar buiten gaan waar God ons leidt. Stilte…

Fraterniteit beleven is het delen van het leven, zoals het is, in elke ontmoeting, vooral in het terugblikken op het leven. Charles de FOUCAULD blikte niet terug op zijn leven, omdat hij geen broederschap van christenen had zoals hij. Door zijn vriendschap met de mensen met wie hij leefde te verdiepen, aangemoedigd door de geestelijke leiding van pater Henry HUVELIN, vanaf de afstand tussen Frankrijk en Algerije, en eerder in zijn verschillende stadia van zoeken, had broeder Charles een permanente terugblik op het leven, in gebed , in zijn brieven, wat ertoe leidde dat hij zich niet op zijn gemak voelde en vastzat aan vooraf vastgestelde plannen: hij stond altijd open voor de realiteit van het leven en de omstandigheden. In broederschap leven we de levensrevisie van het leven als een middel voor innerlijke groei, luisteren en gehoord worden. Wederzijds vertrouwen is noodzakelijk, de acceptatie van anderen, met hun manier van zijn, soms met andere ideeën over de kerk en de maatschappij. Dialoog en ontmoetingen in een sfeer van gebed helpen om vooroordelen en oordelen ten opzichte van anderen weg te nemen. Daarom is voor een juiste beschouwing van het leven transparantie bij ieder persoon essentieel. Het is niet nodig om pastorale activiteiten te evalueren, maar eerder om jezelf te evalueren. De anderen zullen ons helpen. En vooral om je vrij te voelen, zonder gesloten deuren.

In het project van Jezus

De priesterlijke broederschap Iesus Caritas is een klein onderdeel van het geheel van de Kerk van Jezus, een stukje van het geheel waarvoor Jezus leefde: schapen die verantwoordelijk zijn voor andere schapen en die niet neerkijken vanuit hun macht. Wij voelen ons verbonden met paus Franciscus, die in zijn encyclieken altijd de heilige Charles de FOUCAULD aanwezig heeft, en wij willen een Kerk zijn die naar buiten gaat, naar de periferieën, om Jezus te blijven ontdekken en te werken voor zijn koninkrijk, die anderen nodig hebben en tegelijkertijd. ten dienste van hen die geen succesvolle protagonisten zijn. Evangeliseren door contemplatief te zijn en onszelf te laten evangeliseren.