O rozkrzewiama charymatu Wspólnoty Kaplanskiej Jezus Caritas – Wrzesien 2022

«Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!» (Łk 5,4)

Drodzy Współbracia,

Kanonizacja Brata Karola de Foucauld

Kanonizacja Brata Karola odbyła się w Rzymie 15 maja 2022 r. i stała się dla wszystkich, którzy uczestniczyli w tym wydarzeniu, wspaniałym doświadczeniem. Często można było usłyszeć, że kanonizacja, dla duchowej rodziny Brata Karola, jest wielkim darem. Ale znacznie czymś więcej dla naszego życia jest jego duchowa droga Brata Karola i jego charyzma. To wspaniałe dary, nie tylko dla wspólnot żyjących w nurcie duchowości Brata Karola, ale dla całego Kościoła. Dar charyzmatu Brata Karola nie zmienia się przez kanonizację, ani nie ulega pomożeniu, ale zostaje wyniesiony na światło dzienne i oficjalnie uznany przez Kościół.

Jesteśmy przekonani, że przynależność do naszej społeczności jest wyjątkowa, a cechy duchowości Brata Karola mogą stanowić solidne wsparcie dla naszej posługi kapłańskiej i kształtować ją w wartościowy sposób. Może niektórzy z nas przestaliby już być kapłanami, gdyby nie odkryli i nie doświadczyli Wspólnoty Kapłańskiej Jezusa Caritas.

Dzielić się naszym charyzmatem

Z tego przekonania pragniemy zaczerpnąć i nadać naszej kapłańskiej wspólnocie nowego rozmachu, zwłaszcza w miejscach i krajach, w których nie ma wspólnot kapłańskich. Dzieląc się naszym charyzmatem pragniemy przyczynić się do ich powstania i rozwoju poprzez świadectwo życia w żywym kontakcie ze Słowem Bożym, jako jednym z najważniejszych źródeł naszej duchowości, jak również pielęgnowaniem osobistej adoracji uwielbienia, jako urzeczywistniania się elementu kontemplacji w naszej kapłańskiej egzystencji i wreszcie w prostym stylu życia, aby nie tracić kontaktu z biednymi.

Dlatego, drodzy bracia, prosimy was o intensywną refleksję, indywidualnie i w waszych wspólnotach: Jakie widzicie możliwości dla dzielenia się charyzmatem naszej wspólnoty kapłańskiej? Czy w waszym kraju są regiony albo kraje sąsiednie, w których szczególnie możemy zaproponować charyzmat naszej wspólnoty kapłańskiej?

W łączności z naszą duchową rodziną

U początku naszej kapłańskiej wspólnoty są Małe Siostry i Mali Bracia. Ich wówczas nowy sposób życia Ewangelią zafascynował wielu księży. Ci księża nie chcieli zostać zakonnikami, ale pragnęli dalej pełnić swoją posługę jako księża diecezjalni, ale równocześnie chcieli żyć trochę charyzmatem Brata Karola. I tak w latach 50. XX wieku powstała we Francji wspólnota księży, początkowo nazywana Unio sacerdotalis, a później określona jako Wspólnota Kapłańska Jezus Caritas.

Refleksja nad początkami naszej wspólnoty może dziś być dla nas pomocna. Dla rozwoju naszej wspólnoty ważnym pozostaje pielęgnowanie współpracy ze wspólnotami Małych Sióstr i Braci. Ich styl życia pozostaje dla nas i dziś cenną inspiracją. W Rzymie na spotkaniu odpowiedzialnych za rodzinę duchową Brata Karola zauważyliśmy coś jeszcze: w wielu krajach istnieją gałęzie rodziny duchowej, zwłaszcza wspólnoty świeckie, ale brak jest wspólnot kapłańskich. Warto spróbować podzielić się charyzmatem naszej wspólnoty w tych krajach, gdzie jesteśmy jeszcze nieobecni.

Jak można to konkretnie zrealizować?

Ważne wydają nam się tutaj trzy aspekty:

1. Faza przygotowania

Pierwsze pytanie brzmi: czy naprawdę jestem przekonany, że to jest dobre, że ktoś pozna wspólnotę kapłańską i dołączy do niej? Czy czegoś zabraknie, gdy ktoś nie pozna kapłańskiej wspólnoty Jezus Caritas? Tam, gdzie tego przekonania brakuje, nie zachodzi potrzeba aby podejmować inicjatywy poszerzania wspólnoty księży. To przekonanie musi podzielać kilku księży, a wtedy „projekt misyjny” nie jest już sprawą jednostki, ale staje się troską małej grupy. Kolejnym ważnym elementem przygotowań jest poszukiwanie kontaktów z potencjalnymi zainteresowanymi, którzy zechcieliby dołączyć do kapłańskiej wspólnoty. To jest prawdopodobnie jedno z najtrudniejszych zadań, znaleźć grupę księży, gotowych dołączyć do wspólnoty kapłańskiej w duchu Brata Karola. Wreszcie do istoty fazy przygotowania należy modlitwa w intencji powodzenia działań misyjnych, ukierunkowanych na „zdobycie” nowych członków. Jesteśmy przekonani, że zwłaszcza starsi księża z naszych wspólnot z przyjemnością przejmą posługę modlitewną w tej intencji.

2. Faza realizacji

Najbardziej odpowiednim środkiem dla realizacji podjętego zadania wydaje się tydzień z Bratem Karolem. W tym czasie powinny być podjęte koniecznie dwa tematy: a) prezentacja biografii Karola de Foucauld; b) prezentacja Wspólnoty Kapłańskiej Jezus Caritas. Ten czas, podobnie jak czas kiedy odprawiamy rekolekcje, powinien być zanurzony w atmosferze modlitwy.

3. Faza kontynuacji

Tak jak każda nowo posadzona roślina wymaga pielęgnacji, tak samo dzieje się z nowo założoną wspólnotą. Potrzebuje ona wsparcia, aby móc stanąć na własnych nogach. Tu jako ważna jawi się integracja nowej wspólnoty z innymi wspólnotami kapłańskimi na poziomie lokalnym (diecezjalnym), krajowym i międzynarodowym, ale przede wszystkim ważny jest kontakt i wymiana z doświadczonymi księżmi. Konkretna forma tego „mentoringu” będzie bardzo różna i zależy od konkretnych okoliczności i osób. Wydaje nam się, że ważna jest jakaś forma towarzyszenia nowej wspólnocie już od samego początku.

Drodzy bracia, wiemy, że wszelkie próby podejmowane w kierunku ożywienia naszych wspólnota kapłańskich Jezus Caritas czy tworzenia nowych wspólnot nie są łatwe. Ale uważamy je za ważne i wydaje nam się, że teraz, po kanonizacji Brata Karola, jest na to odpowiedni moment.

Dlatego bardzo Was zachęcamy do podejmowania różnych, w zależności od kraju, inicjatyw zmierzających w tym kierunku. Szczególnie prosimy odpowiedzialnych krajowych i kontynentalnych, aby omówili treść tego listu wspólnie z braćmi na kolejnym spotkaniu. Prosimy również o informowanie nas o wszelkich krokach podjętych w tym kierunku. Może mamy możliwości, aby Was wesprzeć.

Życzymy Wam odwagi i zaufania w Waszej ważnej posłudze

Międzynarodowa Rada Odpowiedzialnych
Eric, Honoré, Fernando i Matthias

PDF: O rozkrzewiama chaeymatu Wspólnoty Kaplanskiej Jezus Cariyas Wrzesien 2022

 

Przeglad Zycia, szkola bractwa. Manuel POZO OLLER

Rekolekcje Bractwa Kapłańskiego
Iesus Caritas z Hiszpanii

Galapagar, Madrid, Sierpień 2022

I Co mówi katalog?

«Przede wszystkim w Rewizji Życia wspólnota spełnia swoją funkcję jako reguła życia. Dużo mówi się o przeglądzie życia, ale wskazuje się na różne rzeczywistości: różne wymiany, studia ewangeliczne, przegląd życia apostolskiego. Dla nas we wspólnocie Rewizja Życia jest aktem wspólnej wiary, w której dzielimy się wydarzeniami, troskami, nadziejami i rozczarowaniami, wspólną lekturą życia, aby odkryć w nim wezwania Pana (…)
Przegląd Życia to przede wszystkim kontemplacyjne spojrzenie na działanie Ducha Świętego w naszym życiu. A jednocześnie jest środkiem trwałego nawrócenia, które musi również sięgać do tego, co najlepsze dla każdego, aby być zawsze dostępnym na wezwania Pana, właśnie tam, gdzie się ich nie spodziewano, gdzie nie widzieliśmy ani nie słyszeliśmy go do tej pory. Przegląd życia pomaga nam odkryć Pana, który jest zawsze większy, zawsze inny, a nawet niepokojący dla nas.
Istnieje jedność procesu między Rewizją Życia a innymi środkami Wspólnoty. Recenzja życia jest najlepiej przygotowana na pustyni, zawsze na modlitwie i, jeśli to możliwe, na piśmie. Lepiej tego nie robić, niż improwizować. Zakłada klimat modlitwy, słuchania Słowa Bożego, wzajemnej uwagi. Nie musisz obawiać się chwil ciszy. Musimy mieć odwagę, by kwestionować siebie nawzajem delikatnie, ale szczerze, bez obawy przed napięciami i ewentualnymi konfrontacjami. Fałszywa przyjaźń to śmierć prawdziwych rewizji życia, a tym samym braterstwa.
Przeprowadzenie przeglądu życia oznacza zobowiązanie każdego do wspólnego wykonywania wezwań otrzymanych. Każdy musi czuć się odpowiedzialny i wspierać innych.
Autentyczny przegląd życia może wprowadzić nas w tajemnicę działającej w nas śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. A czasami doprowadzi nas do sakramentu pojednania”.

II Zrozumieć RV jako szkołę słuchania, rozeznawania i braterstwa

Wraz z adoracją jest to mocna strona Rekolekcji.
Jej celem jest pomóc nam mieć kontemplacyjną wizję życia, rzeczywistości. Zobacz życie oczami Boga.
Nie jest to tylko technika spotkań braterskich lub grupowych. Staraj się wychowywać kontemplacyjne serce.

Nie jest to zatem ani spowiedź, ani kierownictwo duchowe. brak narzędzia do zrozumienia lub interpretacji.
Jest o:
1. Sposób poszukiwania obecności Ducha Świętego w naszym życiu, rozmawiając z naszymi braćmi, aby w oparciu o poszukiwania pomogli nam znaleźć wolę Bożą. To nie proszenie o radę, ale wspólne rozeznanie. RZ jest przygotowywana w uwielbieniu i milczeniu
2. Sposób czytania Ewangelii w życiu ludzi i sposób czytania Ewangelii w Kościele. Przeczytaj w faktach iw grupie poruszenia Ducha.
3. Spotkanie z Jezusem dzisiaj, Jezusem żyjącym w rzeczywistości dzisiejszego świata i ludzi.
4. Pytanie o mój sposób bycia i życia, poprzez to, co żyją inni.
5. Braterskie uczestnictwo w życiu braci.

Jak się przygotowujesz?
Przygotowuje się w adoracji i milczeniu. Czas milczenia, w którym mieszają się fakty z życia i adoracji.

III Życie braterskie i RZ

W Bractwie RZ musi także dzielić się sposobem, w jaki ponowne odczytanie życia sprowadza nas z powrotem do intuicji Karola de Foucauld i Bractwa: adoracja, Ewangelia, troska o ubogich i bycie braćmi, jak Jezus.

* Jej teologicznym fundamentem jest doświadczenie biblijne, którym Pan dzieli się ze swoim ludem i tymi, którzy tworzą jego własną historię, czyniąc z historii każdego historię zbawienia. To kontemplacyjne spojrzenie pomoże nam nauczyć się dostrzegać podwójne oblicze każdej sytuacji. Widzimy pierwszy aspekt, aw tle dotyk Boga.
* Oprócz tego, że jest materiałem, na który patrzymy kontemplacyjnie, jest środkiem trwałego nawrócenia. Ilekroć idziemy do RZ, idziemy w postawie nawrócenia, gotowi zobaczyć, jaka część nas musi się zmienić, część innych, aby pomóc im odczytać drogę.
* Wspólne życie RZ to przeżywanie doświadczenia Boga, ogromnego, poprzez sytuacje, które przedstawiamy w RZ: widzimy opatrzność Boga i Jego przyjaźń.
* Dlatego czasami prowokuje dziękczynienie. Inni, prośba o przebaczenie lub prośba o pomoc w realizacji tego, co widzimy.
* Słowa są równie ważne jak milczenie. Bez pośpiechu. Istnieje interesująca cisza dla jednej osoby lub grupy, aby szanować, internalizować, prosić o pomoc, aby to, co słyszymy, zagłębiło się w to. Musimy szanować rytm, którego wymaga od nas poważna komunikacja.

Manuel POZO OLLER, bractwo w Hiszpanii

PDF: Przeglad Zycia, szkola bractwa. Manuel POZO OLLER pl